Episkop žički gospodin Justin posetio je Crkvu Svetog Save na Savincu i služio svetu arhijerejsku Liturgiju.

Povod za duhovno slavlje bio je veliki jubilej – 200 godina od njene izgradnje.

Episkopu su sasluživali arhimandrit Damjan (Cvetković), sekretar Eparhijskog upravnog odbora; protonamesnik Dragan Đorem, arhijerejski namesnik takovski; protojerej-stavrofor Aranđel Danilović, paroh u Gornjem Milanovcu; protojerej Miodrag Anđelić, starešina crkve u Gornjem Milanovcu; protojerej Nenad Bajić, paroh savinački; protojerej Goran Milinković, paroh bajinobaštanski; protođakon Aleksandar Grujović i đakon Nemanja Matejić.

Crkva Svetog Save na Savincu podignuta je 1819.g. Ktitor je bio knez Miloš Obrenović. Knez Miloš je obnovio crkvu 1860.godine, a za manastir je proglašena 2009.godine. Od 2015.godine ponovo deluje kao parohijska crkva koju opslužuje protojerej Nenad Bajić.

Prema narodnom predanju Miloš Obrenović je posle sabora u Takovu krenuo sa ustanicima ka Ljubiću i zaustavio se na izvorima lekovite vode, tzv. „Svetinji”, u koritu reke Dičine na Savincu, da se umije i odmori. Na ovom mestu se zakleo da će sagraditi crkvu ako pobedi Turke. I zaista 1819. godine započeo je gradnju svoje prve zidane zadužbine posvetivši je Svetom Savi.

Njen graditelj bio je Milutin Gođevac, jedan od najboljih neimara tog doba. Kako gradnja hrama nije bila dovršena ni do sredine 1820, knez Miloš je poslao iskusnog majstora Teodora Petrovića da pomogne, tako da je na Mladu nedelju 1821. crkva osvećena.

Crkva je koncipirana kao jednobrodna građevina sa poluobličastim svodom, sa spolja sedmostranom a iznutra polukružnom oltarskom apsidom i sa osmostranom kupolom. Izvedena je od tesanog ružičastog peščara, sa fasadnom dekoracijom u vidu kamenih prozorskih okvira i dovratnika. Ikonostas, iz vremena izgradnje, bogato je izrezbaren i pozlaćen, carske dveri iz 1822. godine su delo Janje Molera, dok je ikonostasnu pregradu oslikao nepoznati autor.

Natpis iznad južne pevnice svedoči da je građevina posvećena „uspomeni na kneginju Ljubicu”, a 1860. godine knez Miloš je „za pokoj duše svoje blaženopočivše supruge, blagoverne kneginje srpske Ljubice” i obnovio ovaj hram. Popravke i izgradnju novog zvonika obavio je Nastas Đorđević. Posle 1903. godine na inicijativu Mileve Alimpić, izgrađena je nova priprata sa kriptom.

Kao grobna crkva članova porodica Obrenović i Vukomanović, crkva Svetog Save čuva kosti Obrena Martinovića, oca vojvode Milana Obrenovića, koje su 1818. godine premeštene iz brusničkog groblja i pohranjene s desne strane crkvenih vrata. Tu su i grobovi petoro dece go­spo­dara Jovana Obrenovića. Ispred crkve, prema severoistoku, kneginja Ljubica je podigla nadgrobnu ploču od crvenog mermera svojoj braći Luki, Petru i Todoru, a ovde su 1905. godine svoj mir našle i kosti Mine Vukomanović-Karadžić, njenog supruga Alekse i sina Janka.

Po završetku Liturgije Episkop je posetio Muzej u Takovu, obišao stalnu postavku posvećenu Drugom srpskom ustanku, a o istoriji našeg kraja govorio je Aleksandar Marušić.

 

gminfo.rs