Na današnji dan, 1939. godine, u Oficirskom domu u Beogradu, preminuo je slavni Milanovčanin Božidar Terzić. Bio je komandant, major, ađutant kraljev, ministar vojni, armijski đeneral.

Danas je polaganjem venaca na porodičnu grobnicu Terzića u Gornjem Milanovcu obeležena 85. godišnjica smrti Božidara Terzića. Čuvenom vojskovođi iz Balkanskog i Prvog svetskog rata počast su odali Lazar Nikolić, predsednik Skupštine opštine Gornji Milanovac, predstavnici Vojske Srbije, kao i predstavnici Društva za negovanje tradicija oslobodilačkih ratova Srbije.

General Terzić je rođen 7. septembra 1867. godine u Gornjem Milanovcu, od oca Petra i majke Jerine. Rano ostaje bez oca, pa se majka sama stara o njemu, trudeći se da mu obezbedi najbolje školovanje. Pripada generaciji koja je prva pohađala tek osnovanu milanovačku gimnaziju. Uspešno završava Vojnu akademiju i nakon usavršavanja u Nemačkoj, počinju da se ređaju uspesi u njegovoj sjajnoj vojničkoj karijeri.

Bio je učesnik balkanskih ratova i Prvog svetskog rata. Komandovao je 12. pešadijskim pukom Car Lazar i Šumadijskom divizijom prvog poziva. 6. decembra 1915. godine postao je ministar vojni u Vladi Nikole Pašića. Nakon penzionisanja, reaktiviran je i odlikovan činom armijskog đenerala. Pored zasluga u vojnim operacijama Kraljevine Srbije, nije zaboravljao ni svoj rodni grad.

Iako je proveo malo vremena u rodnom kraju, gajio je prema njemu veliku ljubav i starao se za njegov napredak. Bio je član i predsednik Upravnog odbora “Udruženja Rudničana” u Beogradu. Juna 1938. godine posetio je milanovačku Gimnaziju i, kao njen nekadašnji đak, direktoru Vojislavu Maksimoviću predao 275 knjiga i 30 obveznica državne ratne štete u vrednosti od
50 000 dinara.

Tom prilikom osnovan je i fond pod nazivom “Zadužbina majke Jerine i sina joj Božidara Terzića, armijskog generala”. Pored Gimnazije, general je pomagao i hram Svete trojice, a u Gornjim Banjanima, rodnom selu njegove majke, podigao je vodovod.

Što se tiče vojničke karije, za 37 godina aktivne vojne službe stigao od čina kaplara i rada u trupi do armijskog đenerala. Od 1905. do 1906. bio je jedan od ađutanata kralja Petra I Karađorđevića, a najveću slavu je dostigao kao komandant Šumadijske divizije prvog poziva i posebno se istakao u Drugom balkanskom ratu, kada je komandovao u čuvenim bitkama na Rajčanskom Ridu i Drenku, kada je obezbeđena pobeda srpske vojske.

Za vreme Velikog rata, nalazio se na čelu Šumadijske divizije, takođe, učestvovao je u Kolubarskoj bici, Cerskoj bici, u borbama za oslobođenje Beograda 1914. godine. U jesen 1915. ova divizija, pod njegovom komandom, vodila je borbu kod Pirota, a zatim kod Smedereva. Pred nadmoćnijim neprijateljem, sa ostalim jedinicama, i ona je odstupila preko Crne Gore i Albanije do Skadra. Tu je

njen komandant preuzeo novu dužnost.
Posle rata isticane su njegove komandne sposobnosti i hrabrost njegovih vojnika. Kada je nastavljeno povlačenje krajem 1915. godine došlo je do rekonstrukcije Kabineta Nikole Pašića i Terzić tada postaje ministar vojni.

General Božidar Terzić, zasluženo, dobitnik je Ordena Karađorđeve zvezde, Spomenice Kralja Petra I, Medalje za hrabrost 2. reda i brojnih drugih odlikovanja.

Armijski đeneral, Božidar Terzić, sahranjen je 1. oktobra 1939. godine na groblju u Gornjem Milanovcu, u pratnji od oko tri hiljade ljudi koju su predvodili crkveni zvaničnici i predstavnici vojnih i civilnih vlasti.

Danas nakon polaganja venaca, sećanje na slavnog generala, oživeo je istoričar Aleksandar Marušić kroz čas istorije posvećen hrabrom i čuvenom Milanovčaninu – Božidaru Terziću.

KABINET PREDSEDNIKA OPŠTINE GORNjI MILANOVAC